Over Afscheidsglas

Afscheidsglas is een initiatief van Glasatelier Immanuel. Dit atelier voor monumentale kunst en kunst-aan-de-bouw werd in 1995 opgericht door Sibylle Gielen. Door een sterke combinatie van vakkennis, ervaring en persoonlijke benadering is elke opdracht hier in goede handen.

Op veel begraafplaatsen zijn steeds vaker monumenten van glas te vinden. De uitstraling van het kleurrijke en sterke materiaal, dat onbeschermd zo breekbaar kan zijn, is een verrijking van de vaak zo trieste kerkhoven. Gedachten en gevoelens kunnen door de veelzijdige technieken worden weergegeven en vertellen heel treffend en zonder woorden, wat een geliefde tijdens zijn of haar leven heeft betekend.

Afscheidsglas kan al die technieken bieden en wil een aanspreekpartner zijn voor mensen, die iets speciaals zoeken voor een verloren dierbare.

Zoals bijvoorbeeld de jonge moeder, die met haar zoontje in het atelier kwam kijken, omdat zij voor haar overleden man niets passends kon vinden voor op zijn graf. " Als het leven reizen is... " zei ze. Zij en haar man hadden veel gereisd, het was een kleurrijk leven geweest, maar veel te kort. Er stond een prachtige, unieke plaat mondgeblazen antiekglas bij mij voor het raam, net door mij gekocht. Donker blauw met enkele kleuren er door, en een grote hoeveelheid lichte luchtbellen er doorheen, als een verre sterrenhemel. En de jonge vrouw wist zeker: dit was de enig juiste keuze!
Het werd een zeer bijzonder monument, in roestvrij staal gevat, de spaarzame tekst gezandstraald in gehard glas als bescherming voor die bijzondere ene plaat blauw glas.

Of het verhaal van de ouders, die net hun levenslustige jonge dochter hadden moeten begraven na een slopende ziekte. De jonge vrouw was gek op vogels, vooral de grote roofvogels. De ouders vertelden mij, dat hun dochter vanuit haar ziekenhuisraam altijd een prachtige buizerd had zien vliegen. Hij dook elke dag op, zij lag al op hem te wachten, en dan bewonderde ze zijn vrije vlucht, zijn schoonheid. Toen zij per ambulance naar huis gebracht werd, om daar rustig te mogen sterven, zagen alle aanwezigen tot hun grote verbijstering, dat een buizerd boven het ziekenhuis vloog en de ziekenauto bleef volgen tot haar thuis. Daar lag zij bij het raam en bleef kijken naar die zo bijzondere vogel, tot haar ogen voor altijd dicht vielen.

Zij hield van felle kleuren van glas-in-lood, en zo is een ander monument ontstaan met glas in lood tussen twee beschermende heldere glasplaten, en op een van die platen is de buizerd gezandstraald.

En er was ook een jonge man, die voor zijn overleden vriendin een ster van glas wilde, gevat in stralend messing, passend in de urnenwand.

En zo komt met iedereen, die afscheid heeft moeten nemen van een geliefde, een eigen, uniek verhaal mijn atelier binnen. Aangrijpende verhalen zijn het. Warm, verdrietig, maar toch vol leven van degenen, die afscheid moesten nemen.